Almanca Türkçe Sözlük Forum

eva bu tam bana göre bir text müsaade olursa biraz serbest çevireceğim.

Akşam vakti oğlunun odasına dalmasıyla babasının siniri tepesine çıkmıştı
-Nerelerdesin sen? Ya boğulsaydın, su bendi dövüp duruyor.
Yüzünde inatçı bir ifadeyle Hauke babasına baktı.
-Oğlum beni duymuyor musun? Ya boğulsaydın diyorum
-Duyuyorum ama gördüğün gibi boğulmuş değilim
Bir süre duraklayan yaşlı adam "Doğru" deyip boş bakan gözlerle oğluna dönüp devam etti "bu sefer değil"
"Ama sana bir şey diyeyeyim", diye cevap verdi Hauke, "bentlerimiz beş para etmez"
"Ne diyorsun oğlum?"
"bentlerimiz diyorum"
"ne olmuş bentlere?"
"bir işe yaramaz, beş para etmez" diye cevap verdi Hauke
Yaşlı adam alaycı şekilde gülerek "tabi güzel oğlum benim, Lübeck'in en akıllısı sensin ya"

Merhaba serhatso,

Teşekkür ederim. Serbest çevirini çok beğendim!

Selamlar,
Eva

Bu arada biz de metni beğendik ve biraz daha devam ettik:

(Der Junge) lief nach Hause; aber an einem der nächsten Abende war er wiederum da draußen. Auf jenen Stellen war jetzt das Eis gespalten; wie Rauchwolken stieg es aus den Rissen, und über das ganze Watt spann sich ein Netz von Dampf und Nebel, das sich seltsam mit der Dämmerung des Abends mischte. Hauke sah mit starren Augen darauf hin; denn in dem Nebel schritten dunkle Gestalten auf und ab, sie schienen ihm so groß wie Menschen. Würdevoll, aber mit seltsamen, erschreckenden Gebärden; mit langen Nasen und Hälsen sah er sie fern an den rauchenden Spalten auf und ab spazieren; plötzlich begannen sie wie Narren unheimlich auf und ab zu springen, die großen über die kleinen und die kleinen gegen die großen; dann breiteten sie sich aus und verloren alle Form.
›Was wollen die? Sind es die Geister der Ertrunkenen?‹ dachte Hauke. »Hoiho!« schrie er laut in die Nacht hinaus; aber die draußen kehrten sich nicht an seinen Schrei, sondern trieben ihr wunderliches Wesen fort.
Da kamen ihm die furchtbaren norwegischen Seegespenster in den Sinn, von denen ein alter Kapitän ihm einst erzählt hatte [...]. »Seid ihr auch hier bei uns?« sprach er mit harter Stimme; »ihr sollt mich nicht vertreiben!«

Çocuk evine koştuysa da, sonraki akşamların birinde yine oradaydı. Buzlar o yerlerde çatlamıştı; buğu, duman bulutlar gibi çatlaklardan çıkıyordu ve acayip bir şekilde akşamın alacakaranlığıyla karışan, buharla sisten oluşan bir ağ, bütün inik denizin üzerinde uzanıyordu. Hauke dik gözlerle oraya baktı; çünkü karanlık hayaletler o sisler içinde mekik dokuyordu. İnsan büyüklüğünde olduklarını geliyordu ona. Muhteşem olmakla beraber tuhaf, korkunç tavırla hareket ediyorlardı. Çocuk, uzun burun ve boyunlu bu yaratıkların, dumanların çıktığı o çatlaklarda bir aşağı bir yukarı gezindiklerini izliyordu. Aniden de deliler gibi ürkütücü bir şekilde havaya sıçramaya zıplamaya başladılar ve uzun boylular kısa boyluların üzerine atladı, minikler de büyüklerin karşısına çıktılar. Sonrasında yerlere serilerek kalıplarını kaybeder oldular.
“Bunlar ne istiyor? Boğularak ölenlerin ruhları mı?” diye düşündü Hauke. Gecenin karanlığına “Hoiho!” diye bar bar bağırdı. Ama oradakiler onun çığlığına aldırış etmeyerek ve rahatsız olmadan garip tavırlarına devam ediyorlardı.
O esnada oğlanın aklına, müthiş Norveçli deniz hayaletleri geldi. Yaşlı bir kaptan bir zamanlar onlardan söz etmişti.
“Sizler burada da mısınız?” dedi sert sesle; “Beni buradan asla kovamayacaksınız!”